Spotmeting
Nogal eens komt het voor dat je hoofdonderwerp zoals bijvoorbeeld een hagedis in de zon zich zit op te warmen met daarom heen de donkere in de schaduw gelegen vegetatie. De automatische belichtingsstand van de camera levert echter in dit soort lichtsituaties geen juist belichte opnamen op. De lichtintensiteit tussen het door de zon beschenen object en de achtergrond/voorgrond is zo groot dat de automaat van de camera misleid wordt. Vrijwel alle camera’s meten over het hele beeldveld en nemen ook de achtergrond/voorgrond en omgeving mee. Hierdoor ontstaat een verkeerde belichting van het hoofdonderwerp.
Hier is handmatig ingrijpen in de belichting vereist, een camera met spotlichtmeting is hierbij in het voordeel. De camera heeft dan een meetgebied van 2 tot 8% van het totale zoekersbeeld om het licht te meten. In het midden van de camera wordt via een klein cirkeltje dit gebied aangegeven. Het enige wat men dan moet doen is deze cirkel richten op het onderwerp en daarna hier de diafragma/tijdcombinatie op instellen. Daarna kan men de compositie bepalen en de opname maken.
Nog makkelijker en vooral sneller werkt de volgende methode bij spotmeting. De meeste SLR-camera’s zijn uitgerust met AF-sensoren verdeeld over een groot deel van het beeld. De spotmeting kan hier ook aan gekoppeld worden. Hierdoor kan men ook op de automaat of halfautomaat van de camera werken en daardoor veel sneller de foto maken.
Heel handig bij bijvoorbeeld dieren die maar een kort moment stil blijven zitten zoals deze jonge groene leguaan. Hij zat in de zon tussen de bladeren te zonnen en met de camera voor een oog en mijn andere oog gesloten– minder bedreigend voor reptielen en amfibieën – kon ik voorzichtig dichterbij komen. Vooraf had ik de camera al op de spotlichtmeting ingeschakeld en hoefde ik alleen maar de AF sensor op de kop van de leguaan te richten om deze goed te belichten.
