Visueel acclimatiseren en rust

Je kunt bij het reizen naar een mooie bestemming verschillende doelen stellen. Bijvoorbeeld zoveel mogelijk onderwerpen op zoveel mogelijk plekken zien en fotograferen. Of proberen wat meer diepgang in de fotografie te creëren en dat werkt vooral het beste indien men op de reisbestemming niet teveel van a naar b reist. Ik probeer over het algemeen de reistijd in het betreffende land te beperken en bezoek dan ook maar 2 of 3 nationale parken in plaats van bijvoorbeeld 10 parken. Veel reizen op een plek als Borneo kost namelijk veel tijd en energie die weer ten koste gaan van de fotografie. Voor goede fotografie moet je goed in je vel zitten en genoeg energie hebben. Ook kun je dan beter de omgeving – de groene verborgen wereld moment die jungle heet – in alle rust op je in laten werken. Ik noem dat visueel acclimatiseren: in 1ste instantie lijkt er bijna geen leven in de jungle te zijn, althans op het oog want geluiden hoor je overal om je heen. Door rustig de omgeving in je op te nemen en op je in te laten werken zul je steeds meer onderwerpen ontdekken waar je in het begin gewoonweg overheen keek….prachtige insecten of bijzondere reptielen en kikkers. Hiervoor moet je tijd reserveren en langer in maar één nationaal park verblijven. Door het ontbreken van de tijdsdruk om weer naar een andere plek te reizen neem je ook meer tijd om jouw onderwerp te leren ‘kennen’ waardoor ook de kwaliteit van de beelden zal verbeteren. Deze werkwijze geeft mij ook soms de mogelijkheid om 1 of 2 diersoorten uitgebreider te belichten. Hierdoor kan er binnen een gebiedsreportage ook een compleet verhaal ontstaan over een diersoort.

Asian forest scorpion; Heterometrus longimanus; Sarawak; Borneo; Malaysia;