De onderwaterreuzen van Antarctica
Tijdens een reis langs het Antarctisch schiereiland is de kans groot dat men walvissen ziet. Walvissen zijn enorme zoogdieren die hun ademhaling hebben aangepast aan het leven onder water. Een luchtgat bevindt zich efficiënt boven op hun kop en is gescheiden van bek en neusgaten. Walvissen kunnen willekeurig adem halen en stoten de lucht krachtig via het luchtgat op hun kop naar buiten. De welbekende fontein die dan ontstaat, kan bij de grootse soorten tot 10 meter hoog komen. Walvissen zijn warmbloedig en moeten een constante lichaamstemperatuur hebben. Om ook in de koude wateren van Antarctica te kunnen leven hebben ze een dikke speklaag van traan, vet en bindweefsel die bij sommige soorten wel maximaal 40% van hun lichaamsgewicht kan bedragen.
Tijdens mijn reis kwamen we ook in een baai waar zich veel bultruggen hadden verzameld. We telden rondom de boot zo’n 15 exemplaren die druk bezig waren plankton te eten. Keuze genoeg in walvis-modellen en een prachtig moment. Ik koos ervoor om tegen het licht in te fotograferen omdat dan de kenmerkende fontein veel beter te zien zou zijn. Omdat er meerdere walvissen waren zou je ervoor kunnen kiezen de foto te maken zodra je er een een fontein ziet maken. Vaak ben je dan te laat en ik koos ervoor om mij te fixeren op een exemplaar. Deze hield ik in beeld met de walvis onderin en veel ruimte aan de bovenkant omdat ik niet goed kon inschatten hoe groot de fontein zou worden. Door het beeld iets te onderbelichten met -2 EV kwam uiteindelijk ook de fontein beter tot haar recht. Uiteindelijk lukte het met deze werkwijze om diverse geslaagde beelden te maken van deze bijzondere wezens.
